Boekenbeurs-speech
We zochten voor de vernissage van de nieuwe Verneepkes een interessante insteek en kwamen meteen bij Lesley-Ann Poppe terecht.
Bekende BV's raken nogal rap hun kleren kwijt. In de vroegere albums was dat omdat ze te warm hadden, of door een ontploffing van een friekot, of bij een dokter, of omdat ze bij Jan poseren voor een schilderij: Liggend naakt met staande schemerlamp. Meestal staat die lamp er niet bij. De laatste tijd lopen ze gewoon onverantwoord naakt in hun blote rond op 't straat. Wij moeten mee met de mediatrend van tegenwoordig, pure sensatie zonder veel inhoud en uitleg.
Ze hebben de Vernepelingskes naar De boekenbeurs gehaald als een zekere drempelverlaging, om naast omhooggescheten intellectuelen, ook schorremorrie zoals hooligans, heavymetalfans en extrimisten naar deze zaal te lokken.
In de Vernepelingskes mag er al iets meer dan in Mieleke Melellek Mol of Nijntje. Ik zat laatst in de Peter Van de Veireshow. Lucas Van de Einde en Clara Cleymans kwamen er hun musical Fidler on the roof promoten. Peter vroeg ga je kijken? Ik zei had het nu Ridler on the foef geweest, dan wel. Geknipt. 't programma was juist daar te lang. Wel in de Vernepelingskes is daar plaats voor.
Voor de strip passeren Jan en ik ook wel eens in onze blote. Gelukkig is Jan een wandelende photoshop en corrigeert hij onze foute plekken en uitsteeksels. Er zijn ook een paar onbewerkte foto's van ons te bezichtigen, maar die staan naast die van Jaques Vermeire en Annemie Turtelboom in het spookhuis hier naast.
Mensen vragen mij soms, waar haalt ge al die inspiratie. Ik zie en hoor alles, ik heb een fotografisch geheugen, maar af en toe heb ik het kapke van mijn lens vergeten te halen en dan haal ik mijn inspiratie uit mijn slecht geweten.
Jan en ik zijn helemaal zo geen partycrashers en hipsters zoals in de strip. Als wij moeten kiezen tussen twee uitdagingen, super spannende dingen die ons een adrenaline kick geven, dan kiezen we altijd die waarbij we het 't rapst weer thuis zijn.
Ik ga jullie een geheim vertellen. Wij maken de Vernepelingskes niet zelf, wij laten dit door twee apen doen. Apen zijn domme beesten denkt men, maar die kunnen al heel lang lezen en schrijven en strips tekenen, maar die zeggen dat niet, anders moeten ze belastingen betalen. Die apen maken de Vernepelingskes, steken de royalties in hunne zak en Jan en ik betalen hun belastingen.
Achter de rekken van de Standaardstand zitten een paar vampieren verborgen. Die bijten meteen uw voet af als ge een strip van iemand anders durft kopen. Als ge hier straks een gehandicapte al mankend ziet rondlopen met een Jommeke, wel dan weet ge dat die onze stand is voorbijgelopen zonder iets te kopen.
Er lopen drie soorten mensen op de boekenbeurs. Zij die Bosschaert en Urbanus kennen, zij die De vernepelingskes kennen en zij die denken dat er hier voor de moment een betoging aan de gang is tegen dure vuilzakken.
Ik dank u
Urbanus
(Speech Boekenbeurs 1 November 2012)
