"Alle Urbanus-scenario's worden nog steeds aan dezelfde keukentafel geboren'"

In de Lokerense tekenstudio van de sympathieke Vlaming Willy Linthout blijft het feesten tegenwoordig maar voortduren. Eerder dit jaar, op 1 mei, kwam de Urbanus-tekenaar al Abraham tegen terwijl net voor de vakantie met 'De Buljanus-dreiging' het 100ste album van de persen rolde in het 20ste levensjaar van de stripreeks. Meer dan redenen genoeg dus om ons eens een dagje in een origineel blauw-rood Urbanus kostuumpje met korte maar veel te brede broek en onvervalste bretellen te hullen en naar Lokeren en Tollembeek te hollen...
"Strips speelden altijd al een heel belangrijke rol in mijn leven", steekt Willy Linthout (50) van wal. "Vooral de goedkoopste exemplaren of de 'Avonturen van Nero' en 'De Lustige Kapoentjes' van Marc Sleen die toen slechts 15 frank kostten, wat nu voor zo'n 37 (euro)cent zou staan, waren de uitgelezen verjaardagscadeautjes van toen. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik mijn allereerste stripalbum 'De vliegende handschoen' van Nero, verschenen in 1958, bijna letterlijk heb verslonden, want er ging voor mij een nieuwe, fantasierijke wereld open... Ik wou kostte wat het kost toen al striptekenaar worden..."
"Ook Het Volk, de Vlaamse krant waarop mijn ouders geabonneerd waren, hielp in niet geringe mate mee om die droom te realiseren. De witte randen rond de teksten vormden immers het 'bijna' ideale tekenpapier om mijn ideeën en creaties op kwijt te kunnen. Uiteraard benadruk ik hier graag 'bijna', want voor echte witte tekenvellen was er in die tijd immers echt geen geld bij ons thuis! Samen met mijn broer Antoine probeerde ik om die tientallen mini verhaaltjes dan ook aan de man of vrouw te brengen. We zijn er ooit in geslaagd om één albumpje te slijten, ook al voor 15 frank, aan een buurmeisje, 's Avonds waren we dat geld al weer armer. Haar ouders had ze toen net niet kunnen overtuigen van onze tekenkwaliteiten. Maar dat prille begin smaakte uiteraard al naar heel wat meer..."
In 1977 verscheen, in eigen beheer, eindelijk het eerste stripboekje van de hand van de broertjes Linthout. Onder de titel 'Waarom? En andere vreemde verhalen' werden de naar eigen zeggen jeugdzonden van de hand van Willy gebundeld terwijl broer Antoine het verhaal 'De Kaarter en De Duivel' schetste.

Vijf jaar later, meer bepaald in 1982, mocht en kon Willy een eerste jongensdroom realiseren. "Ik kreeg van de 'eminence grise' van het Vlaamse stripverhaal, de huidige Ridder Marc Sleen, immers de nooit verwachte toelating om een parodie te maken op zijn Nero-strippersonages. Van blijdschap sprong ik op dat ogenblik werkelijk een echt gat in de lucht! Dat album 'De zeven van Zeveneken' verscheen toen op 100 genummerde exemplaren en was de directe aanleiding om eens bij mijn komisch idool bij uitstek Urbanus, toen nog van Anus, langs te lopen. Dat gebeurde samen met Jef Meert die ik toen al kende als organisator van stripbeurzen en van wie ik wist dat hij dolgraag strips wilde uitgeven. Samen trokken we op zekere dag, gewapend met één van die nep Nero-albums onder de arm, onze (heel) stoute schoenen aan en reden naar Tollembeek".

Momenteel loopt er, nog tot en met zondag 12 oktober 2003, een unieke en gratis toegankelijke overzichtstentoonstelling in het Huis Thuysbaert aan het Stationsplein 10 in Lokeren, waar de knotsgekke wereld van de stripgeworden Urbanus in beeld wordt gebracht aan de hand van de covers van albums, prenten, diverse originele tekeningen, affiches en levensgrote houten stripfiguren. Zelfs God de Vader hangt er in de lucht...

Voor de fans van originele merchandising, die je er in overvloed kan bewonderen, is Urbanus uiteraard het geknipte personage om mee op de proppen te komen. Glazen, brooddozen, gsm-hoesjes, puzzels... en straks in het najaar komt er ook een heuse Urbanus-cosmeticalijn op de markt. Ook de kleinsten zullen zich zeker thuisvoelen in de wereld van Urbanus. Zij vinden er op de eerste verdieping, naast de 'mislukte' exemplaren van het 100ste album 'De Buljanus-dreiging' spetterende computerspelletjes, tekenfilms en een gezellig leeshoekje met alle Urbanusstrips. De tentoonstelling 'Alles loopt in 't honderd' is elke woensdag van 14 tot 17 uur en elke zondag van 10 tot 12 en van 14 tot 17 uur open. Willy Linthout signeert zijn albums op zondag 14 september van 14.30 tot 16 uur.

Gelijktijdig met de tentoonstelling pakt het Shopping Center in Wijnegem uit met een nooit eerder geziene stunt. De woonkamer van het huis van de Urbanus-familie is er sinds halfweg augustus nagebootst met daarin een heuse Studio Linthout op verplaatsing. Tekenaar Willy Linthout, inkter Steven de Rie en inkleurster Hannelore van Tieghem werken er nog tot en met 13 september elke dinsdag tot zaterdag van 13 tot 17 uur aan het nummer 102 uit de reeks dat 'De Lapjesman' als titel meekreeg. Lezers van de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws kunnen die resultaten trouwens in primeur in hun krant volgen. Elke bezoeker kan er zelf eens ter plekke uitproberen hoe moeilijk het wel is om een stripplaatje in te kleuren of zich laten verleiden om een Urbanusspelletje te spelen. Zelfs een grote Urbanus lookalike-wedstrijd en een aantal chatsessies staan er op stapel.

Naast Urbanus en de toekomstplannen
Willy Linthout werkt samen met tekenaar Luc Cromheecke voor de uitgeverijen Malmberg en Dupuis aan de leuke kinderreeks 'Roboboy' waarvan er al één album in de winkelrekken ligt. "Daarnaast speel ik een hele tijd met het idee om eens een 'volwassen' strip te lanceren. Een tekenaar heb ik al, maar nog geen uitgever die voldoende interesse toont voor zo'n project. Geloof het of niet, maar je mag dan wel honderd succesalbums achter de striptoonbank hebben staan, als je met iets nieuws aankomt, kreeg je krek dezelfde behandeling als een debutant in het vak. Ook concepten voor nieuwe stripreeksen zitten nog in mijn achterhoofd, maar of die ooit gerealiseerd zullen of kunnen worden, blijft nog maar de vraag!".

Urbanus, eigenlijk Urbain Servranckx...
Urbanus, eigenlijk Urbain Servranckx in het geboorteregister, was onmiddellijk weg van het idee om zichzelf 'te laten verstrippen.' "Willy, die toen nog voor mij een nobele onbekende was, kon me daar zonder al te veel moeilijkheden snel van overtuigen. Ik had immers daarvoor al zes jaar lang 'mijn broek versleten' in de tekenschool van Sint-Lucas en hoopte ooit met het tekenen van plezante mannekes aan de bak te komen."
Een gitaar, een podium en vooral een aantal kortfilmpjes op de BRT, de toenmalige nationale zender, die in 1980 net na het avondjournaal op de buis gingen, bezorgden Urbanus de status van topkomiek in Vlaanderen en later ook in Nederland. In die beruchte slapstickbeelden fungeerde hij eigenlijk al als een stripfiguur van vlees en bloed en dat maakte Willy Linthout hem bij hun eerste ontmoeting diets. "Bleek dat we ook nog beiden verwoede verzamelaars waren van de oude Vlaamse strips als die van Marc Sleen, Jef Nys of andere Willy Vandersteen's waardoor we bijna onmiddellijk met elkaar in zee gingen".
Het eerste verhaal 'Het Frietkotmysterie', dat volgens Urbanus eigenlijk over "niets ging want er zat niet echt een verhaal in", was meteen een topper voor de nieuwbakken uitgeverij Loempia van Jef Meert. Mede door de zeer opgemerkte en bijzonder geslaagde voorstelling tijdens de Stripdriedaagse van Breda in 1983 vloog de eerste oplage van 50.000 exemplaren meteen de deur uit. "Misschien zat het feit dat de, strip op de 'zwarte lijst' van de te mijden schoollectuur stond daar wel voor iets tussen" grapt Urbanus op zijn gekende manier.
Na het tweede album 'De Hittentitten' besloot Urbanus om vanaf nummer drie 'Het papschoolgenie' zelf als co-scenarist mee te werken. "De meeste basisfiguren inspireerde ik op mensen die ik kende", weet Willy. "Cesar en Eufrazie zijn een blauwdruk van mijn ouders, terwijl de pastoor ongelooflijk lijkt op de dorpspastoor van Eksaarde-Doorsla waar ik mijn prille jeugdjaren doorbracht. De 'ambetanterik' Jef Patat; uiteraard geïnspireerd op onze eigenste uitgever Jef Meert die we toen heel dankbaar waren dat hij, als enige overigens, onze strips wilde verspreiden. Zeven jaar geleden kregen we dan van Standaard Uitgeverij een voorstel dat we helemaal niet konden weigeren".
Door de jaren heen is de Urbanus-stripreeks in een sneltreinvaart blijven doordenderen. De scenario's hebben nu een heel stuk meer structurele inhoud dan in het verleden het geval was. "Ik zorg na al die jaren nog altijd voor de basisideeën", vertelt Willy. "Daarna faxen of e-mailen we wat over en weer om daarop te b(r)ouwen, maar het uiteindelijke scenario wordt nog altijd woord voor woord uitgeschreven aan mijn keukentafel. Na al die jaren blijven we vasthouden aan die traditie".
Ook de figuren zelf, en Urbanus in het bijzonder, evolueerde van een wat te lang uitgevallen slungel naar het door jong en oud gekende typetje met de te korte maar veel te brede rood gestippelde broek, blauwe trui en kousen en een petje met een mix van beide kleuren. Studio Linthout zelf werd uitgebreid tot een stripkwartet, want naast Willy en Urbanus zelf, is Steven de Rie de vaste inkter van dienst, terwijl Hannelore van Tieghem al jaren de inkleuringen voor haar rekening neemt.
Het succes van de Urbanus-strip ligt volgens het duo volledig bij het op zijn minst gezegd opvallende karakter van de reeks. "Mensen choqueren was en is uiteraard nooit onze bedoeling geweest. In het begin keken wel nogal wat mensen laagdunkend op ons werk neer", gniffelt Urbanus. "Maar als je eenmaal lang genoeg bezig bent en uiteraard ook blijft, word je in stripland automatisch een gevestigde waarde. Momenteel moeten er tussen de 7 en 8 miljoen Urbanus-boekjes over de striptoonbank zijn gegaan, waarvan zeker een kwart in Nederlandse handen zit. Elk nieuw exemplaar is nog altijd goed voor zo'n 65.000 exemplaren, terwijl ook de herdrukken het lang niet slecht doen". Dat zeker zoveel meisjes als jongens de Urbanus-verhalen lezen verbaast Urbanus wel, maar hij verklaart het op zijn eigen typerende manier. "Misschien 'ontdekken' ze bij ons wel hoe jongens er in werkelijkheid wel uitzien...".

Omtrent de webstek en andere standbeelden
Wie helemaal in de ban is van de Urbanusstrips moet straks zeker eens surfen naar de gloednieuwe webstek www.urbanus-online.be. "Het wordt een zeer uitgebreide site die we helemaal zelf gaan beheren. Alles wat ook maar van ver of dicht met Urbanus te maken heeft, krijgt er zijn plaatsje. Binnenkort, en da's zeker een primeur voor jullie lezers, zijn er zelfs vier totaal nieuwe Urbanustekenfilmpjes te zien".
Wie in het Vlaamse land een bronzen Urbanus wil gaan ontdekken, kan daarvoor op twee plaatsen terecht. Beeldhouwer Koenraad Tinel uit Vollezele zorgde ervoor dat Tollembeek, de woonplaats van Urbain Servranckx, sinds 8 april 2000 heel trots is op hun kwajongensachtig Urbanusbeeldje dat de toeschouwers er vingerwijzend wat staat uit te lachen. Ook de hond Nabuco Donsoren de supervlieg Amedee zijn onvermijdelijk van de partij. Ook in de stripgalerij op de Zeedijk van Middelkerke mocht en kon Urbanus uiteraard niet ontbreken. Tijdens het Milky Way Stripfestival van 2001 werd het ook al bronzen beeld van kunstenaar Luc Cauwenberghs plechtig op zijn sokkel geplaatst aan het De Creefplein, net naast de plek waar elk jaar de striptent drie weken lang een vaste stek vindt. De kustbezoeker kan er naast Urbanus ook beelden ontdekken van Nero, Jommeke, Kiekeboe, Lucky Luke, Suske & Wiske en sinds 26 juli jongstleden de nieuwste: De Smurfen.
(StripNieuws Augustus 2003)