Ik kom er zeer zelden in aan bod.
Dirk Stallaert laat met derde 'Urbanus vertelt'-album de kinderen ontsnappen aan de vervoeging van onregelmatige werkwoorden.
Drie albums ver zitten we ondertussen al aan de reeks 'Urbanus vertelt' en er zullen er nog volgen, vertelt tekenaar Dirk Stallaert ons. Drie albums ver staan we in de reeks die twee andere reeksen van Stallaert en Urbanus - 'Plankgas & Plastronneke' en 'Mieleke Melleke Mol' - heeft doen versmelten wegens verkoopsargumenten. Ook de strip moet zich aanpassen aan de economische realiteit. Benieuwd waren we wel of deze strategie nu geholpen heeft. Een vraag die we eerder aan de commerciële dienst van Standaard Uitgeverij moeten stellen want Dirk Stallaert probeert 'iets op papier te krijgen dat ik zelf goed vind, en dat is al moeilijk genoeg'. En gelijk heeft ie! Een gesprek met de tekenende kracht achter 'Urbanus vertelt'!

Het is ondertussen al het derde album van 'Urbanus vertelt'. Het derde album dus al waarin de reeksen 'Mieleke, Melleke Mol' (MMM) en 'Plankgas & Plastronneke' (P&P) in één album gepresenteerd worden. Een prima marketinggedachte maar heeft ze geholpen? Merken jullie het verschil in verkoopcijfers? In populariteit?
Dirk Stallaert: "Cijfers hebben we nog niet vernomen, maar de uitgever zegt dat er "een stijging" is en daarom wordt de formule verdergezet. Intussen is er een vierde album persklaar en gaan we aan nr 5 beginnen. Populariteit is moeilijk te peilen, tenzij dan aan de hand van die verkoopcijfers.

In de gag 'De waarheid' van 'P&P' wordt de krant die de twee hoofdrolspelers in elkaar gestoken hebben niet echt geapprecieerd door hun dorpsgenoten omdat ze bepaalde zaken in een andere (spectaculairdere) verpakking hebben gestoken. Hoe zit dat met jouw ervaringen met de pers? Werden er al zaken flagrant verkeerd voorgesteld? Keiharde leugens in de krant gezet?
Ik heb een uitstekende relatie met de pers: ik kom er zeer zelden in aan bod. Eén dingetje is mij bijgebleven: na het stopzetten van 'Nero' werd in een Knack-stuk over "het verraad van zijn (Marc Sleens) medewerker" geschreven. Men ging ervanuit dat de reeks stopte omdat ik het bij Marc Sleen afgebold was. En dat is ver bezijden de waarheid. Voor de rest heb ik geen klachten. En eigenlijk heb ik zelfs over bovenstaand voorval geen klacht. Als ze mijn naam maar juist spellen, je kent dat.

De 'Urbanus vertelt'-reeks wordt speciaal gemaakt voor kinderen. Teken jij nu graag voor die doelgroep? Is dat een ander soort publiek? Dankbaarder? Gereserveerder?
Ik heb, eerlijk gezegd, geen doelgroep voor ogen terwijl ik zit te tekenen. Ik probeer iets op papier te krijgen dat ik zelf goed vind, en dat is al moeilijk genoeg. De tekenstijl wijkt mijns inziens niet drastisch af van wat ik voor andere lezers maak. Verder kom ik niet zo vaak in contact met mijn publiek. Een uitgelezen gelegenheid daarvoor zou de signeersessie moeten zijn, maar daar word ik voornamelijk door verzamelaars benaderd. Wat ik al een paar keer gedaan heb, is in een klasje over strips gaan praten. En dan is het enthousiasme erg groot, ja. Maar dat kan natuurlijk ook zo zijn omdat die gastjes dankbaar zijn voor elke gelegenheid om aan de kerstening van Clovis en de vervoeging van onregelmatige werkwoorden te ontsnappen.

In de gag 'Het gesprek' ('MMM') krijgen we plots een heel ander, zeer mooi decor te zien. Heb je je geamuseerd met dat decor? Op één of andere manier lijkt het wel of het plezier van het tekenen daar vanaf spat.
Haaaaaaa! Blij dat het opvalt. Ik ben niet zo'n goed natuurtekenaar - stadsdecors gaan mij beter af -, maar voor dit specifieke verhaaltje moesten de decorelementen 1. absoluut plantaardig zijn en 2. enorm groot zijn ten opzichte van de personages Mol en kabouter. Dus ben ik in het Citadelpark close-up foto's gaan nemen van boomwortels, bladeren en dergelijke. Goede documentatie dus, en als ik daarover beschik teken ik met meer plezier en overgave. Dat valt blijkbaar op. Ik zou dat meer moeten doen, maar de tijd ontbreekt vaak om eerst uitgebreid al het nodige te gaan bestuderen. Helaas.

Hoe belangrijk is dat decor voor je? Steek je daar veel tijd in? Zijn er decors die je minder graag tekent?
Ik documenteer mij graag grondig, want dat is de helft van het werk. Maar, zoals gezegd, de tijd is niet altijd voorhanden.
Wat ik niet graag teken, zijn zaken die té ver van de werkelijkheid afwijken. Bijvoorbeeld: dieren die zich als mensen gedragen, en die heb ik vaak aan mijn been. Ik vind dat zéér moeilijk, omdat ik het beest in kwestie herkenbaar wil houden, wat met die afwijkende motoriek voor problemen zorgt. Ook: al wat ik onvoldoende ken en waarvan ik weinig documentatie vind. Om een of andere machine goed te kunnen tekenen, bijvoorbeeld, moet je eigenlijk de werking ervan kennen. Anders ga je domme dingen tekenen. Een foto van zo'n toestel kan ontoereikend zijn omdat ze onscherp is, of omdat er een schaduwpartij over cruciale onderdelen valt. Het enige dat je dan kunt doen, is die foto zo getrouw mogelijk overnemen en dat vind ik maar mager.

Op welke vreemde plaats heb jij je sleutel ooit teruggevonden? Plankgas en Plastronneke zoeken in elk geval op de vreemdste plaatsen.
Ik raak nooit sleutels kwijt. En voor het geval dat ooit gebeurt: ik heb een reserve-autosleutel en een extra huissleutel in mijn portefeuille zitten. Voor het kwijtspelen van én sleutels én portefeuille heb ik geen pasklaar rampscenario.

Dan leg je toch gewoon een reservesleutel in je auto? Bij 'MMM' zijn de details ook van belang. De tulp van Tante Tulp, de mol die telkens meespeelt in het verhaal, de gekleurde vlechtjes van Melleke,... Durf je zo'n detail al wel eens vergeten? En is dat niet immens concentratiewerk? Kijk je daarvoor je werk achteraf nog een paar honderd keer na zodat je niets over het hoofd kan zien?
Oei. Bij die vraag rijst het donkerbruine vermoeden dat je ergens een vergeten haarspeld of tulp aangetroffen hebt.

Neen, toch niet...
Alles wordt wel grondig nagekeken voor het ter perse gaan, maar er blijven toch altijd hier en daar wat fouten staan.

Urbanus zelf speelt ook mee. Was dat een bewuste keuze om de Ketnet-optredens en de strip helemaal in elkaar te laten verstrengelen?
Het opvoeren van Urbanus himself is inderdaad een direct gevolg van de Ketnet-filmpjes. Hem op de cover zetten is uiteraard een marketing-strategie. Bij een brainstorming op de uitgeverij lanceerde een redacteur eerst het idee mijn foto op de cover te zetten, maar die is ter plekke ontslagen. Urbanus tekenen is niet zo makkelijk als je misschien zou denken. Ik heb er nogal wat moeite mee, maar ik ben niet zo'n karikaturist.

We zien je overigens de laatste tijd niet veel meer op beurzen of andere striphappenings. Moeten we daar iets achter zoeken, Dirk? Was je er een beetje op uitgezien? Ben je selectiever geworden in het aanvaarden van uitnodigingen? Heeft je muziekgroep je vrije tijd helemaal opgeslorpt?
Zoals ik al eerder zei: op stripbeurzen komen voornamelijk stripverzamelaars, en wel altijd dezelfde. Nu heb ik uiteraard niets tegen die mensen, maar op de duur is het een beetje onzinnig om voor dezelfde tien mensen altijd maar nieuwe tekeningen te blijven maken. Ik bedoel: onzinnig voor mij. Voor hen zal het wel leuk zijn. Daarom heb ik mijn deelname aan die evenementen drastisch teruggeschroefd. Maar de eerlijkheid gebiedt mij erbij te zeggen dat ik nog zelden gevraagd word. Organisatoren weten stilaan wel dat mijn zin een beetje over is.

En nu, ben je bezig met de volgende 'Urbanus vertelt'? Zullen onze kinderen er nog veel albums van kunnen lezen?
We gaan direct aan nr 5 beginnen! En daarna komen er zeker nog twee albums, dat staat vast.

Kriebelt het trouwens niet om ooit nog eens iets als 'Nino' te tekenen? Iets gericht voor het volwassen publiek?
Zoals gezegd, denk ik bij het tekenen niet na over de doelgroep. Of ik nu met 'MMM', 'P&P' of 'Pakkeman en Poulet' (reeks die Dirk tekent in samenwerking met Erik Meynen) bezig ben, ik probeer gewoon zo goed mogelijk mijn werk te doen, ongeacht wie het gaat lezen. 'Nino' is een afgesloten hoofdstuk en ik heb jarenlang een soort lichte weerzin gevoeld voor de klare lijn, maar die is nu weggeëbd. In geen geval zou ik mij nog zò dicht bij Kuifje wagen als in Nino.

Verder nog projecten bezig waarover je de lezer wil inlichten, Dirk?
Met Erik Meynen zit ik regelmatig wat ideeën voor projecten af te wegen, maar het zou zeer prematuur en onverstandig zijn om daar nu al mee uit te pakken.

Weeg dan maar gerust verder af...

Met dank aan: http://www.stripelmagazine.be
(http://www.stripelmagazine.be 14 Oktober 2009)